Kuchnia >:I

Aya wzięła numer Saori i miło podziękowała.

- Umm... Ile mam lat? Siedemnaście, a ty? - powiedziała. Po chwili znowu poczuła dziwny dreszcz przechodzący po jej plecach. Energicznie się odwróciła, ale nikogo tam nie zauważyła. " Hmm.. dziwne ... " pomyślała. Po chwili ponownie odwróciła sie w stronę Saori

Do kuchni wszedł Hiro. Tym razem zwyczajnie, poprzez pociągnięcie klamki, a nie kopniaka. Widząc dużo ludzi, zastanowił sie przez chwilę czy jednak wyjść, ale głos wydobywający się z jego brzucha nie dawał mu spokoju. Hiro postanowił najpierw coś zjeść a dopiero potem pogadać. Więc podszedł do kuchni i wyjął jakiś jogurt. " Brzoskwiniowy? Bleee " pomyślał. Sprawdził jeszcze czy są jakieś inne smaki, ale były tylko te. No trudno. usiadł do stołu i zaczął pochłaniać to co przed chwilą wyjął z lodówki. Tyle że bez łyżeczki. To wyglądało co najmniej dziwnie. Jadł to jakby pił. ( nie wiem czy jest takie określenie xD ). Dopiero gdy zjadł, albo wypił jogurt, odezwał się:
- Hejo, ludziska! Jestem Hiro. - kąciki jego ust lekko się uniosły widząc większość dziewczyn.

Popatrzyła na nowo-przybyłego. Szybko go oceniła.
-Witaj Hiro, nazywam się Risa. miło mi cie poznać - powiedziała z lekkim uśmiechem na ustach.

- Witam, witam , Risa- chan. Do jakiego klubu należysz? - kąciki ust Hiro jeszcze bardziej się uniosły. Obejrzał Rise od stóp do głów i stwierdził że to i laska i kujonka. Pierwszy raz widzi coś takiego, bo zazwyczaj jest laska albo kujonka, a nie jedno z drugim.

-Należę do klubu muzycznego. - powiedziała z uśmiechem. -Ale dość ciężko było mi wybrać, bo myślałam jeszcze nad koszykówką lub lekkoatletyką...

- Ja jestem w klubie koszykarskim! Jak na razie tylko ja.. Ale ee tam- uśmiechnął się do dziewczyny.

-Ktoś na pewno do ciebie jeszcze dojdzie. - zapewniła.
Podeszła do lodówki i wyciągnęła z niej butelkę wody mineralnej. W szafkach poszukała jakiejś szklanki i gdy ją znalazła nalała sobie do niej wody.

- A tak z ciekawości, ile masz lat? - zapytał Risę. Uśmiech nie znikał z jego twarzy.

Ucieszyła, że dziewczyna jest w jej wieku.
- Też - uśmiechnęła się promiennie.
Gdy dziewczyna nagle się odwróciła ta tylko wychyliła się sprawdzając czy coś jest za nią. Nic nie widząc, usiadła tak jak wcześniej. Przechyli głowę lekko w lewo gdy Hizashi odwróciła się do niej
- Coś się stało? - spytała zmartwiona, zrzucając wróżkę ze swoich kolan.

~Dlaczego oni o to pytają... ~ pomyślała lekko zdziwiona. A na głos dodała:
-Mam 17 lat. - oznajmiła. - Teraz ty podziel sie swoim wiekiem.

- Heheheeh ja również mam 17 lat - uśmiechnął się szerzej. Zauważył kolejną dziewczynę, tym razem o różowych włosach.

- Heeeeeej! Ty z różowymi włosami! Jestem Hiro! - potem zauważył kolejną dziewczynę, ale z czarnymi włosami.

-Eee? Ty druga! Jestem Hiro! - wyszczerzył się.

Usłyszała jak ktoś ją woła. Odwróciła się w jego stronę i od razu spuściła wzrok, rumieniąc się, jak to miała w zwyczaju.
- Ss-Saori - powiedziała nieśmiało machając do chłopaka

Odmachał jej i jeszcze bardziej się wyszczerzył.Przeciągnął się i głośno ziewnął.

- No dobra ja już chyba pójdę. Do zobaczenia! - powiedział i puścił oczko Saori żeby ta jeszcze bardziej zburaczała.

Zerknęła na niego gdy usłyszała ziewnięcie, po czym zrobiła się cała czerwona a jej oczy przypominały z wyglądu spodki. Duże i wystraszone.
Szybko odwróciła się do koleżanki z klubu, biorąc kosmyk włosów za ucho.

- Wszystko w porządku... - powiedziała do Saori. Zauważyła że wchodzi chłopak o pomarańczowych włosach. - Witaj, jestem A... - widząc że chłopak wychodzi nie dokończyła. Zauważyła że Haruko już się zbiera - A przed chwilą mówiła że mało tu osób, pa! Um, no właśnie masz tu mój numer jakbyś czegoś potrzebowała - podała karteczkę ze swoim numerem dziewczynie z jej klubu.


// A, właśnie Saori, SMS będę Ci wysyłać poprzez PM

Spojrzała tylko zmartwiona i wzięła kartkę z numerem.
- Dzięki - powiedziawszy to dopiła resztę kakaa i spakowała szkicownik i ołówek. Jej instynkt podpowiadał, że dziewczyna kłamie, że coś się stało. Westchnęła. Jak nie chce, niech nie mówi pomyślała. Po czym przewiesiła skórzaną torbę przez ramie. Jej mały przyjaciel usadowił jej się na głowie wraz z gromadką innych wróżek.
- Przepraszam ale muszę już iść - powiedziała do koleżanki a gdy już miała wyjść, stanęła i odwróciła się - trzeba w końcu dowiedzieć się czy przydzielono mi pokój - po czy wyszła, delikatnie zamykając drzwi.

// Oki doki ^.^

- Ja chyba też już pójdę zaczyna się rok szkolny. Będziemy się coraz rzadziej widywać, ale jednak będziemy... To nie to samo co z duchami, nie? - tajemniczo zapytała pozostałych wychodząc z kuchni.

-Yoo...-wszedłem do kuchni i przywitałem się ruchem dłoni, ale najwyraźniej nikogo ty nie było. Westchnąłem zrezygnowany i postawiłem walizki których oczywiście nie chciało mi się zanieść do pokoju, po czym rzsiadłem się przy stole narzucając kaptur od bluzy na głowę i krzyżując ramiona przysnąłem, ale nadal czuwając na wypadek gdyby ktoś zawitał do kuchni.

Shoko weszła po cichu do kuchni. Rozejrzała się dokładnie. Zobaczyła chłopaka przy stole. Wygląda jakby spał, pomyślała i weszła dalej po cichu nie chcą budzić nieznajomego. Podeszła do lodówki i wyciągnęła mleko. Potem przeszukała szafki w poszukiwania kakaa, wyciągnęła z szuflady małą łyżeczkę, a z kolejnej szafki duży kubek i zabrała się za robienie kakałka.

Wszedł do kuchni z walizką w ręku. Zauważył kilka osób. Machnął ręką na " dzień dobry " i skierował się w stronę stołu, na którym stał ekspres do kawy. Zrobił sobie " nektar bogów " i usiadł na krzesło. Walizkę położył w kąt, a sam wziął się za napój. Dopiero po łyku kawy uświadomił sobie że w kuchni jest jakże atrakcyjna kobitka. Uśmiechnął się pod nosem oglądając dziewczynę.

- Okumura Itachi, was nauczyciel znienawidzonej przez uczniów - matematyki. A ty młoda damo? Jak się zwiesz? - wziął łyka napoju.

Kiedy usłyszała, że ktoś wszedł do kuchni nie odwróciła się. Stwierdziła, że dokończy swoje kakao i spróbuje wyjść niezauważenie. Wiedziała, że w rozmowie z ludźmi najlepsza to ona nie jest, więc nawet do tego się nie zabierała. Jenak gdy usłyszała, że ktoś jej się przedstawia, ba! nie ktoś tylko nauczyciel odwróciła się. Nie można zapomnieć o dobrych manierach.
-D-dzień dobry!- przywitała się.- Nazywam się Satake Shoko.